donderdag 3 februari 2022

Zing mee met de liedjes van Luc De Vos

 

De Vos werd geboren in Gent[1] en bracht zijn jeugd door in Wippelgem (gemeente Evergem) in een CVP-gezin als jongste van zeven kinderen. Op zesjarige leeftijd werd hij - net als zijn broers - lid van Chiro Wippelgem, maar zijn Chirocarrière stopte toen die groep in 1976 ontbonden werd. Hij wist op zijn tiende al dat hij popmuzikant wilde worden. Hij studeerde Latijn-Grieks op het Sint-Lievenscollege te Gent.

De Vos maakte met Gorki elf albums. Hij werkte ook mee aan de Engelstalige band Automatic Buffalo, samen met Axl Peleman, Reinaert D'Haene en Matthias van der Hallen. Daarnaast schreef hij columns voor de radiozender Studio Brussel en het Gentse stadsmagazine Zone 09/.

Hij schreef acht boeken. Het eerste, De verworpenen, heeft slechts één uitgave gekend. Het is een bundeling van columns. Het tweede, derde en vierde (Het Woord Bij De DaadDe Rest Is Geschiedenis, en De Volksmacht) zijn (voornamelijk fictieve) autobiografieën, zijn vijfde is een echte roman geworden en heet De Laatste Mammoet. Zijn laatste boek voor zijn dood werd de roman 'Paddenkoppenland'. Hij schreef voor het eerder vermelde stadsmagazine ook een aantal scenario's voor korte stripverhalen (samen met Lectrr).

In april 2017 verscheen de biografie VOS, geschreven door Leon Verdonschot.

De Vos was getrouwd en had een zoon.

De Vos maakte met Gorki elf albums. Hij werkte ook mee aan de Engelstalige band Automatic Buffalo, samen met Axl Peleman, Reinaert D'Haene en Matthias van der Hallen. Daarnaast schreef hij columns voor de radiozender Studio Brussel en het Gentse stadsmagazine Zone 09/.

Hij schreef acht boeken. Het eerste, De verworpenen, heeft slechts één uitgave gekend. Het is een bundeling van columns. Het tweede, derde en vierde (Het Woord Bij De DaadDe Rest Is Geschiedenis, en De Volksmacht) zijn (voornamelijk fictieve) autobiografieën, zijn vijfde is een echte roman geworden en heet De Laatste Mammoet. Zijn laatste boek voor zijn dood werd de roman 'Paddenkoppenland'. Hij schreef voor het eerder vermelde stadsmagazine ook een aantal scenario's voor korte stripverhalen (samen met Lectrr).

In april 2017 verscheen de biografie VOS, geschreven door Leon Verdonschot.


De Vos overleed onverwacht op 52-jarige leeftijd op 29 november 2014, op de 14e verjaardag van zijn zoon, in het Gentse appartement dat hij als werkplaats gebruikte.[3][4][5] Uit de autopsie bleek dat hij overleden is ten gevolge van een acuut orgaanfalen.[6] De Vos werd op 6 december begraven op Campo Santo in Sint-Amandsberg.[7][8]

Luc werd bij de Music Industry Awards van 2014 postuum geëerd met de carrièreprijs "Lifetime achievement award".


Mijn liefde voor jou is diep zo diep !



 

Get Ready! werd gevormd in 1995 en bracht in 1996 haar eerste single Diep (zo diep) uit. Deze behaalde goud. Hun drie volgende singles LaatVuur en Wachten op jou (een bewerking van Right Here Waiting van Richard Marx) haalden ook de Top 3. Oorspronkelijk was er ook een vijfde jongen, Roberto, bij betrokken, maar hij haakte uiteindelijk af. In de zomer van 1996 won de groep de prijs voor "beste debuut". Niet veel later was hun eerste full-cd een feit.

Get Ready! begon in 1997 met een nummer 1-hit Dromen. In de zomer bracht de groep Marjolijn uit. Het werd hun bestverkochte single ooit, maar Marjolijn kwam niet op de nummer 1-positie (nummer 7). Diezelfde zomer werden ze gevraagd als voorprogramma voor Michael Jackson in Oostende. In september bracht Get Ready! samen met Liliane Saint-Pierre de single Geef Me Tijd uit. Deze single werd opnieuw nummer 1 in België. Op 11 november gaf de groep een concert in Vorst Nationaal. Het afsluitende nummer van het concert was Samen, dat inmiddels op nummer 8 stond, en bovendien doorstootte naar de eerste plaats. Hun tweede album "Go for it" werd uitgebracht.

In 1998 bracht Get Ready! zijn eerste strip uit, De Geheimzinnige Fan. Er werden meer dan 40.000 exemplaren van verkocht. Er verschenen in totaal vier strips en bijbehorende poppen. Get Ready! nam in het begin van het jaar de single Requiem 1998 op, samen met het koor Fine Fleur. Daarop volgen de singles Happy end en Eigen zin, beide goed voor nummer 1. Deze laatste single was de voorloper van het derde album Apollo. Het concert van 1997 werd in 1998 tweemaal overgedaan in de Ancienne Belgique te Brussel. Zeemeermin werd de voorlopig laatste single van de groep.

De band spande met succes een rechtszaak aan tegen het Belgische holebitijdschrift ZiZo-magazine, dat geschreven had dat de leden van Get Ready! homoseksueel waren. Later maakten verschillende leden bekend toch homoseksueel te zijn.

Nadat Get Ready! een paar Engelstalige liedjes had opgenomen (I still luv u en A girl like you), verscheen in 1999 hun eerste Engelstalige volledige cd The Mission. Deze werd in Londen opgenomen door Phil Harding. Ook Skin connection en Silent like the rain werden van deze cd uitgebracht. De band ging op tournee in Zuidoost-Azië en Zuid-Amerika, waar Una vez mas, Halfway there en Everytime I think of you hits werden. In 2000 bracht Get Ready! de single Ga Door uit. Dit lied stond ook op hun verzamel-cd met muzikale hoogtepunten O Ja, Ga Door. Eind 2000 ging Get Ready! uit elkaar en zowel Samijn als De Gendt probeerden het solo.

woensdag 2 februari 2022

ARNO

 

Arnaud Charles Ernest Hintjens (Oostende21 mei 1949), beter bekend onder zijn artiestennaam Arno, is een Belgische rockzanger, die liedjes vertolkt vooral in het Frans, soms in het EngelsNederlands en sporadisch ook in het Oostends dialect.

Arno koos aanvankelijk voor het beroep van kok, maar was in zijn jonge jaren vooral geïnteresseerd in muziek. Vooral uit Engeland geïmporteerde bluesplaten inspireerden hem.

Als mondharmonicaspeler werkte hij samen met muzikanten uit de Oostendse rockscene vooraleer hij rond 1970 in zijn eerste "echte" groep belandde, Freckleface, geleid door zanger/bassist Paul Vandecasteele, gitarist Paul Decoutere en drummer Eddy Storm. Arno zong destijds sporadisch en beperkte zich meestal tot solo's op de mondharmonica. Freckleface maakte een plaat met uitgesponnen bluesrocknummers, maar had op het podium meer succes dan in de platenwinkel.

In 1972 gingen Arno en Decoutere verder als duo onder de naam Tjens Couter. De groep wisselde bluesnummers af met uitstapjes richting tango en reggae. Na de debuutplaat "Who Cares" groeide Tjens Couter van een duo naar een kwintet en werd de muzikale koers verlegd naar pubrock. Een tweede album volgde. In 1978 waren Arno en Decoutere te zien in de film Le concert d'un homme seul.

Pas in 1980 kwam de grote doorbraak met de groep T.C. Matic, een groep die aanvankelijk voor 80 procent dezelfde samenstelling had als Tjens Couter. De groep maakte vier albums, ging op tournee door Europa en had een paar hits, waaronder Oh la la la. Ook Que pasa en Putain, putain zijn uitgegroeid tot klassiekers, die steevast deel uitmaken van Arno's liveset.[bron?] Zes jaar later hield T.C. Matic het voor bekeken.

Bron:  Wikipedia.









dinsdag 1 februari 2022

Kathleen Aerts

 

Kathelijne Elisabeth Maria (Kathleen) Aerts (Geel, 18 juni 1978) is een Belgische zangeres, actrice, schrijfster en presentatrice. Ze werd vooral bekend als de blonde zangeres in de eerste bezetting van de Vlaamse meidengroep K3

Klik op de afbeelding om Naar Stevie Wonder Tours te gaan.

zaterdag 29 september 2018

De groep Andes

Andes is een Vlaamse popgroep. De groep was actief tussen 2007 en 2011. De groep bestaat uit vijf Leuvense muzikanten. Tomas Van Uffelen is de frontman, zanger en gitarist van de groep. Björn Nuyens is gitarist en doet de backing vocals; Roel Gysemans is bassist, Yves Vermunicht drummer en Tony Danckaerts toetsenist.

Biografie
Andes begon in 2007 Nederlandstalige nummers te schrijven en werd zo geselecteerd voor het Vlaams-Brabantse muziekconcours Rockvonk. Ze haalden er de finale, kregen media-aandacht en werden zo gevraagd om voorprogramma's te spelen voor groepen als Gorki en De Mens.

In 2009 namen de band deel aan de muziekwedstrijd Zo is er maar één op de Vlaamse openbare televisiezender één. De groep deed er zes afleveringen mee. Daarna speelde de band een volle zomer van 2009 meer dan 30 optredens in België en Nederland. De groep trad ook op op de TMF Awards en kreeg uiteindelijk een platencontract bij Universal Music.

In het voorjaar van 2010 verscheen "Vergeef me", de eerste single van Andes bij Universal. Het nummer kwam in de playlist op de radio en was in april 2010 het meest gedraaide nummer in Vlaanderen[1]. In diezelfde lente kreeg de groep de kans om samen met James Walsh (Starsailor) songs te schrijven. Het resultaat was de single "Eén dag meer/One more day". Uiteindelijk verscheen hun debuutalbum Andes, met zelf geschreven nummers. Voor het album werd samengewerkt met onder meer Frank Vander linden, Joost Zweegers, James Walsh (Starsailor), Stefaan Fernande (schrijver van onder meer Clouseau, Yasmine en Udo) en Jeroen Swinnen. In 2010 speelde de groep opnieuw een zomer lang meer dan 30 concerten op festivals.

De groep werd genomineerd in de categorie "Beste Nederlandstalige" op de Music Industry Awards 2010. In augustus 2010 won Andes de Radio 2 Zomerhit Award voor "Beste Lied" met "Vergeef me"

In mei 2011 kondigde de groep een "sluimerperiode" aan wegens de moeilijke strijd om bevestiging

Bron: Wikipedia.

vrijdag 14 september 2018

The Rolling Stones - Miss you !



Ook dit nummer komt uit die goede jaren '70, meer bepaald 1978.
Miss You is een nummer van The Rolling Stones uit 1978. Het is de eerste single van hun veertiende studioalbum Some Girls. Het nummer is ontstaan wanneer Mick Jagger in maart 1977 met toetsenist Billy Preston aan het jammen is voor een aantal live-optredens. Volgens gitarist Keith Richards is de plaat bedoeld als een echte discoplaat. "Miss You" wordt in 1978 uitgebracht in zowel een korte versie van 3,5 minuut als een 12 inch versie van bijna 9 minuten. Volgens het fameuze Rolling Stone Magazine verdient "Miss You" een notering in de lijst van de 500 beste platen die ooit gemaakt zijn, maar bij veel fans viel het nummer minder in de smaak. Ze waren bang dat de Stones nu alleen maar discoplaten gingen maken. Het nummer werd in veel landen een hit. In het Verenigd Koninkrijk haalde het nummer de 3e positie, in de Nederlandse Top 40 haalde het nummer de 2e positie en in de Vlaamse Radio 2 Top 30 haalde het nummer de 3e positie.

Bron: Wikipedia